Bezig buiten BAM: Donald van Pelt, voorzitter Vereniging Erepeloton Waalsdorp

Als kind voor de televisie: "Dat wil ik ook."
Zijn interesse voor de Tweede Wereldoorlog en zijn verzetshelden begon al op jonge leeftijd. “Voordat de Dodenherdenking op de Dam werd uitgezonden, was de herdenking op de Waalsdorpervlakte het ‘nationale’ moment op de televisie, daar ben ik mee opgegroeid. Ik zag dat en het greep me direct enorm aan”, vertelt Donald. “Ik vond het zo bijzonder. De bourdonklok, de flambouwen, de erewacht, gestoken in het uniform van het burgerverzet en de 4 kruisen, het greep me aan. Maar bovenal de stilte. Ik ben mij gaan verdiepen in deze herdenking en de organisatie eromheen want ik had de wens om een keer erewacht te zijn, dat is voor mij echt het ultieme eerbetoon.”

Een erebaan
En zo geschiedde, in 2015 werd hij lid. Eerst drie jaar als aspirant, daarna als ‘normaal’ lid en vier jaar geleden werd hij gevraagd om na 30 jaar de voorzitter van de vereniging op te volgen. Een volmondig ja was zijn antwoord. “Het zit in mijn bloed om niet alleen mee te kijken vanaf de zijlijn. Dus toen ik werd gevraagd kon ik niet anders dan deze erebaan te aanvaarden! We werken met zo’n groot team aan de herdenking op 4 mei. Zoveel vrijwilligers en partijen die zich belangeloos inzetten voor het goede doel, is echt machtig mooi. En hier een spil in te zijn geeft me ontzettend veel voldoening.”

Er komt veel kijken bij het organiseren van de herdenking op 4 mei. “Veiligheidsregio Haaglanden, de GHOR, de samenwerking met Defensie en de eigenaar van het terrein Dunea (Natura 2000 gebied), alles moet logistiek tot in de puntjes verzorgd worden. Omdat de herdenking live wordt uitgezonden op de televisie is er ook nog een afstemming met RTL want alles moet kloppen. Kortom, het hangt samen van zoveel factoren. Dat samen met alle vrijwilligers ervoor te zorgen dat de herdenking in deze vorm elk jaar, veilig en bovenal kan plaatsvinden, daar gaat het om!”

De herdenking is in mei 1945 geïnitieerd door leden van het verzet en is een burgerinitiatief. Tijdens de eerste herdenking in 1946 liepen er maar liefst 30.000 mensen mee in de stille tocht. Inmiddels bezoeken zo’n 3.000 mensen de herdenking. De herdenking van nu is nog steeds hetzelfde als de eerste toentertijd, een stille tocht. De enige wijziging is de Bourdonklok die in de jaren vijftig de Waalsdorpervlakte een stem heeft gegeven. “Wij luiden de klok vanaf half acht en wij stoppen pas met luiden als de laatste belangstellende het monument is gepasseerd”. Dat is meestal rond een uur of 11. We zijn dan ook heel blij met dit aantal, wat past bij de soberheid en karakter van deze herdenking. Zo worden er geen toespraken gehouden en bieden we de bezoekers de ruimte om op hun eigen manier te herdenken.” 

Herdenking blijft nodig
Eén gebeurtenis staat Donald nog in het geheugen gegrift: “Jaren terug zag ik een vader met een zoon van zo’n 12/13 jaar. De vader pinkte een traan weg en de zoon keek hem met grote ogen aan. Dit was misschien wel de eerste keer dat hij zijn vader zag huilen. Of dat verzetsstrijders in een rolstoel naar het monument worden gereden, maar de laatste meters lopend willen afleggen, dat doet wat met je. Daar doe je het voor. De eer die je kan brengen aan hen die vielen en die nooit vergeten mogen worden. Daar draait het om op 4 mei.” 

Het herdenken op 4 mei is voor Donald belangrijker dan ooit. “We hebben het in Nederland goed. Maar als je kijkt wat er nu in de wereld gebeurt, dan zie je dat het niet vanzelf gaat. Voor mij is vrijheid een werkwoord. We hebben dit leven nu te danken aan mensen die toen de keus maakten zich niet neer te leggen bij de bezetting en zich daartegen gingen verzetten, in welke vorm dan ook. Velen hebben het ultieme offer gebracht en daarvoor mogen, nee moeten, we dankbaar zijn.”